Maandag 06-02-2006
Slecht geslapen, de hele nacht allerlei onbekende geluiden van dieren gehoord en ook de andere reisgenoten in de hangmatten konden er aardig wat van (snurken). Om half zes vond ik het genoeg en ben me gaan wassen en scheren.
Er was afgesproken dat we vroeg zouden vertrekken naar Trinidad zodat we niet in de hitte van de dag moesten rijden. Maar met de Colombianen is het moeilijk afspraken maken of hun klokje heeft een andere snelheid. Elke keer moest er nog iets gebeuren als wij al klaar stonden om weg te gaan.
Op weg naar Trinidad kwamen we tot de conclusie dat we wel op een prachtige finca woonden maar dat we hier na 2 dagen waren uitgevist.
En dan gaat de afstand tellen die we elke keer moesten gaan rijden. We kwamen overeen om nog 2 dagen te blijven en dan terug te keren naar Trinidad en in de omgeving een slaapplaats te zoeken zodat we dichter bij de Cañoen (riviertjes) zijn.
Onderweg hadden we al en aantal leuke kleine watertjes gezien met redelijk helder water goed voor wat onderwater opnamen van de vissen die we konden zien zwemmen.
In Trinidad eerst maar even flink inkopen gedaan en geprobeerd te bellen met het thuisfront. Het bellen lukte niet en we zijn doorgereden naar familie van Maria waar we al een keer eerder waren geweest. Na wat overleg kunnen we hier de komende tijd slapen.
Ik vroeg me alleen af waar we allemaal moesten gaan,,hangen” want zo groot was het nu ook weer niet. maar dat zien we morgen wel weer. Eerst nog even terug naar onze finca op de prairie onderweg nog wat rondgekeken en veel gestopt om iedereen de gelegenheid te geven om allerlei vogels en andere dieren te fotograferen.
Ruim voor het donker werd waren we terug op de finca en konden we onze vissen verzorgen. De Corydorassen hadden het moeilijk en vele kregen een vorm van bloedschimmel en gingen dan snel dood.
Door veel water te verversen en zout toe te voegen konden we de schade beperken maar het blijft jammer dat vissen dood gaan want daar komen we niet voor.
Na een lekkere maaltijd viel de duisternis snel in en onze gastheer vond het tijd om op jacht te gaan. Te paard gingen drie man op weg, om te gaan jagen op het wild in de omgeving. Door de wijde blik die we hadden konden we bij heldere maan goed zien waar onze jagers zich bevonden,door middel van de lampen die werden gebruikt.Na een paar uur kwamen de heren terug met een geschoten Capibara. Deze was al geslacht zodat er gelijk kon worden begonnen met het verwerken van het vlees. Er werden repen van gesneden en hierna gezouten.Hierna werd alles op een waslijn gehangen om te drogen tot het spijkerhard is. Met zo’n stuk vlees kan je iemand dood slaan (je kunt het vergelijken met stokvis). Dit is de enige manier om zonder koeling vlees te bewaren, alleen kijk ik met een schuin oog naar al de vliegen die erop zitten (kan niet gezond zijn ).Als je weet dat de temperatuur kan oplopen naar meer dan 40 graden op het moment dat wij er waren. Om een indruk te geven hier wat waardes, in de schaduw gemiddeld 32 graden en in de zon 44 graden. Het water zat op 30 graden en onze positie volgens was volgens de G.P.S. N 05.22.093 W 071.24.889.
Omdat het een zeer heldere avond was werd de sterrenkijker van Ernst uit de koffer gehaald. De maan stond vol en gaf in de kijker een prachtig beeld van dit hemellichaam. Onze Colombiaanse vrienden waren niet weg te slaan bij de kijker, dit hadden ze nog nooit gezien.Onder het genot van een aantal biertjes werd het een gezellige avond onder de sterren. Om tien uur vonden we het genoeg en zochten we onze hangmatten op om te slapen. Hopelijk beter dan gisteren.
Nog iets leuks de kippen die slapen hier niet een op stok maar in een boom, grappig gezicht in plaats van vogels tientallen kippen in een boom.
Dinsdag 07-02-2006
Het was nog donker toen ik wakker werd van de generator die werd gestart. Aan de achter zijde van de boerderij gingen de lichten aan en ik hoorde opgewonden stemmen allerlei kreten uitslaan. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en ben opgestaan om eens polshoogte te gaan nemen.
Achter de boerderij stond een lange tafel en daarop lag een varken die voor een groot gedeelte was geslacht. Iedereen was druk bezig om alles zo goed en zo snel mogelijk te laten verlopen.
Voor de temperatuur op ging lopen moest alles klaar zijn, ik voelde me weer als kleine jongen thuis bij mijn eerste baas waar ik ook mocht slachten.
Ik kon het dan ook niet laten en heb een mes gepakt om deze kans niet te laten lopen. Onze Colombiaanse vrienden keken hun ogen uit en vonden het prachtig dat ik hun mee hielp met dit klusje.Het vlees werd in repen gesneden en met zout bestrooit hierna werd het verdeelt in een aantal pakketten welke voor de omliggende boeren waren.De paarden stonden klaar met zadeltassen en alles werd snel weggebracht voor het te warm werd. Na deze leuke bezigheid (slachten)eerst maar even een lekkere douche genomen om vervolgens aan de ontbijttafel een lege maag te vullen.Hierna waren de vissen aan de beurt, water verversen en alles goed bekijken of er nog problemen waren. En die waren er in de vorm van kaalvraat.De grote Hypostomus soorten beschadigen vele andere vissen met hun zuigbek en moesten apart worden gezet. Ook de Corydorassen hadden het moeilijk deze werden al behandeld met zout en zagen er wat beter uit dan gisteren.Droge van gezouten varkensvlees.Nadat alles was ververst gingen we ons klaar maken voor de vangsten van deze dag. Achter de finca lag een groot moerasgebied met een leuke waterplas maar helaas niet te bereiken. We werden gewaarschuwd om daar niet heen te gaan omdat dit gevaarlijk gebied is, je kunt hier gemakkelijk in de modder wegzakken.Dan maar op weg naar een ander meertje dat een stukje verderop lag.Hier konden we ook niet goed bij het water komen door de vele begroeiing en de slechte oever.Hier vonden we wel iets aparts n.l een plantje in de vorm van een klavertje vier die op het water dreef. Dit plantje had ik nog nooit eerder gezien maar ze zijn helaas niet meegekomen naar Holland.Omdat hier niet veel te vinden was zijn we terug gekeerd naar de finca en besloten om weer terug te gaan naar het prachtige plekje van eergisteren. Na nog even snel wat te hebben gegeten, op weg naar ons gouden poeltje.Na weer een slopende wandeling door de hitte vonden we onze vorige vangplaats terug. Voor we begonnen met vangen werden er eerst afspraken gemaakt over de vangsten. Alleen de aparte soorten gingen in de bun alle andere werden direct teruggezet.Na de eerste trek door het water leek het of er nu nog meer vissen werden gevangen dan de vorige keer. En wat een groot aantal soorten verschillende vissen kan je hier vangen in zo’n klein watertje.De soorten die we vingen waren vooral Corydoras spec,Rineloricaria spec, Pimelotus spec,Pseudopimelodus raninus raninus, Otocinclus huaorani (vermoedelijk), Peckoltia spec, Apistogramma spec (vermoedelijk macmasteri ) en tevens vele mesvissen en zalmen.Voor de consumptie werden vele Hoplosternum littorale,Hypostomus spec,Hopilas Malabaricus gevangen. We vonden het wel zonde van de vissen die de pan in gingen maar er moet toch ook gegeten worden door de mensen die hier wonen. Dit is een kleine opsomming van de vele soorten die bij ons bekend waren er werden nog verschillende soorten gevangen waarvan we de namen niet konden vinden in de boeken.Ook vingen we een aantal kleine kaaimannetjes. Leuke dieren maar het blijft oppassen want ze kunnen snel en gevaarlijk bijten. Want voor je het weet hangt er een in je broekspijp met alle gevolgen van dien.
Na een paar uur vissen hadden we de emmers vol en keerde terug naar de finca. Alle vissen werden uitgezocht en verdwenen in onze visbunnen die nog steeds in de waterbakken waren geparkeerd. We hadden nu al zoveel vissen dat we moesten gaan nadenken om de auto een keer extra naar Bogota te laten rijden om alles weg te brengen.Als ik de afgelopen dagen even laat passeren verbaast het me dat hier niemand is die aquariumvissen vangt. Hiermee valt toch een zeer goede boterham te verdienen in het arme gebied van de Casanare. Ook broodvissers zijn in deze regio niet te vinden de informatie over vissen moesten we meestal halen bij de plaatselijke bevolking.De namen die de bevolking geeft aan de vissen is lachwekkend, maar elke vis heeft een naam het maakt niet uit als het beestje maar een naam heeft. Nadat de vissen waren uitgezocht en ondergebracht in de visbunnen was het tijd voor de inwendige mens. Maria had weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt met het vlees van het varken dat vanmorgen was geslacht.
Omdat we hadden besloten morgen terug te keren naar Trinidad moesten er nog wat voorbereidingen gedaan worden voor een snelle afhandeling. We hadden een planning gemaakt om voor de grote hitte in Trinidad aan te komen dus vroeg opstaan en in de koelte van de ochtend te gaan rijden. Dit was beter voor de vissen maar ook voor ons want het is geen pretje om uren in een bakoven (auto) te zitten.
Woensdag 08-02-2006
Ik werd heel vroeg wakker met een keel als schuurpapier en flinke hoestbuien (kriebel in de keel).Even een paar dropjes en het was gelukkig snel over.Vandaag terug naar de familie van Maria in Trinidad.Nadat iedereen uit zijn hangmat was gekropen werden de koffers snel gepakt en bij de auto neer gezet.Er moest met beleid worden gewerkt om zoveel mogelijk vissen mee te nemen naar Trinidad. Volgens onze schatting moesten er 6 boxen met vis mee dus passen en meten om alles in de auto te krijgen. Na het ontbijt werden de vissen uit de bunnen gevangen en zorgvuldig ingepakt voor het vervoer.niet alles kon mee enkele grote plecto’s werden losgelaten in de waterbakken van het vee om de algengroei te bestrijden.De auto werd snel ingepakt en we konden vertrekken maar eerst werd er nog afscheid genomen van onze gastfamilie waar we enkele prachtige dagen mochten doorbrengen. Het was een aparte ervaring om bij deze mensen te mogen wonen en deel te nemen aan het dagelijkse leven.Zelf vond ik het wel zonde dat we al zo snel weg moesten er was nog zoveel moois te zien in de vorm vogels, insecten, bloemen en planten. Maar met zoveel vissen in voorraad moesten we wel een oplossing zoeken voor deze luxe.In de koelte van de ochtend gingen we op pad voor een autorit van enkele uren over een weg die meer op een steengroeve leek dan een autoweg. Dit soort wegen bestaan uit grove stenen, kiezels en zand die door een wals egaal (plat) wordt gemaakt maar door de regen en berijden ervan komen er grote gaten en sporen in.Na ruim 3 uur en een (blikken) pijnlijke kont van het schudden stonden we voor de finca van Maria’s zuster. We werden hartelijk ontvangen door de familie.Deze finca is een stuk kleiner en er wonen meer mensen zodat het wel moeilijker wordt om iedereen van een slaapplaats te voorzien.Maar eerst moeten de vissen worden verzorgd, de visbunnen werden achter het huis uitgezet en alle gevangen vissen werden hierin los gelaten. Gelukkig hadden we weinig uitval.Na een hapje eten gingen we de buurt eens verkennen. We waren midden in een bosrijke omgeving, waar net een nieuw zandpad werd aangelegd welke tot aan een prachtige rivier met redelijk helder water liep.Het grootste gedeelte stond helaas droog maar er bleef gelukkig nog een redelijk stuk over om te snokkelen. Nadeel was wel dat er een flinke stroming stond in dit smalle gedeelte van de rivier.
Onze aandacht ging uit naar de oever aan de overzijde welke bestond uit veel takken en omgevallen bomen. Uit ervaring wisten we dat daar een grote kans bestond om meervallen te gaan vangen.Ons vermoeden kwam uit want 15 minuten later hadden we onze eerste Panaque nigrolineatus ( L190) een prachtige meerval van ongeveer 15 cm. Deze werd met de hand gevangen een zeer aparte ervaring en goed uitkijken vanwege de scherpe rugvin. Onze begeleiders kwamen nu ook met allerlei vissen aan die ze voor ons hadden gevangen. Het was heel verrassend dat er zoveel grote vissen (harnasmeervallen) werden gevangen .Ook hier werd door de plaatselijke bevolking geen vis gevangen voor onze hobby.De vissen die werden gevangen waren Sturisoma’s Farlowella’s Ancistrus,krabben en diversen soorten zalmen.(zie fotoverslag) Nadat we een uurtje of 2 hadden genoten in de rivier gingen we terug naar huis want er moesten nog een flink aantal dingen geregeld worden voor de komende dagen.Als eerste werden de slaapplaatsen klaargemaakt dit was een stuk moeilijker dan op de vorige boerderij er waren minder palen waaraan je de hangmat kon vastmaken. Met wat kunst en vliegwerk werd dit ook geregeld.Ook moest de water- voorziening nog geregeld worden deze bestond uit een groot watervat bovenop de wc en een wasgelegenheid. Het vat moest gevuld worden maar dit ging niet volgens plan er zat nl. een grote slang in de toevoerpijp en krijg deze er maar eens uit.Uiteindelijk lukte het om de slang uit de pijp te krijgen, helaas werd het de slang zijn dood. Vanuit een diepe waterput werd met emmertjes het vat gevuld een zwaar klusje. Het leven van deze mensen is zo eenvoudig, om en rond de boerderij is alles te vinden wat ze nodig hebben.
Aan vlees lopen er kippen, varkens, ganzen en eenden en in de tuin werden wat groenten verbouwd ook stonden er wat vruchtenbomen.In de tuin stond ook nog een oude waterpomp welke niet meer gebruikt werd. Voor de pomp lag een prachtige steen met een tekst erop. Ik had het vermoeden dat dit een schenking was van de een of ander, alleen weggegooid geld om op deze manier iets te geven.Nadat we ‘s avonds gezellig een aantal biertjes hadden weggewerkt gingen we om 10 uur naar bed. Morgen moeten we naar Yopal om geld te halen, want in Trinidad is geen bank of geldautomaat. Wel apart om 2 uur te moeten rijden om wat geld te krijgen.
Donderdag 09-02-2006
De eerste nacht in Trinidad was een korte. Aan de zijkant van het huis onder het afdak had ik een redelijk plekje gevonden voor mijn hangmat.Om 4 uur werd ik wakker met de geur van gebakken eieren in mijn neus en vanwege het opstaan van een groot gedeelte van de familie. De helft ging aan het werk.(gelukkig hadden deze mensen werk) Kan alleen nog niet de juiste samenstelling ontdekken.Om 5.30 uur vond ik het wel genoeg en ben opgestaan omdat men toen begon met de afwas. Het was een kabaal op de vroege ochtend van potten en pannen.Eerst maar even bij de vissen gaan kijken en het zag er niet zo goed uit. Bij controle van de visbunnen kwamen we er achter dat deze als voerplek dienst deden voor een aantal dieren (reigers-leguanen).Ook het water waarin de vissen nu rondzwommen was niet optimaal vele hadden het moeilijk. Er zat niets anders op dan dat we een nieuwe (grote) visbun gaan bouwen in de rivier.Ook de Corydorassen in de grote tempex-dozen hadden het moeilijk waarschijnlijk door het water uit de put welke een andere samenstelling heeft dan in de waterplas achter het huis.Omdat we vroeg op waren konden we er gelijk aan beginnen. Van bamboepalen werd een geraamte gemaakt waarin we onze visbunnen konden vastzetten in de stroming van de rivier.Na een lekker ontbijtje gingen we op weg naar Yopal. Een autorit van 2 uur. Onderweg hebben we genoten van het landschap en allerlei dieren die we tegenkwamen.Maar het meest werd er gespeurd naar kleine en grote rivieren of drinkplaatsen waar we in de loop van de week konden gaan vissen.Maar op deze droge landerijen was niet veel water te vinden. Door de droogte van de afgelopen maanden was het gras bruin en waren vele waterplaatsen opgedroogd. Bij deze modderpoelen konden we in een aantal gevallen mooie opnames maken van allerlei mooie watervogels die hier het laatste voedsel aan het zoeken waren.Tegen de middag kwamen we aan in Yopal en gingen we op zoek naar een bank om geld om te wisselen. Deze waren allemaal gevestigd rond een prachtig plein midden in dit kleine stadje. Maar we hadden geen geluk. Alle banken waren gesloten en daar stonden we dan op een bloedheet plein.Dus eerst maar even op zoek naar een verkoeling in de vorm van een lekker biertje. Vanaf het terras keken we zo het internetcafé in. Maar alle computers bleven maar bezet zodat we daar van af zagen en op zoek gingen naar een telefoonwinkel om naar huis te bellen.Nadat het bij Andre en Dirk lukte om verbinding te krijgen met thuis, gingen we op weg naar banken om dollars te wisselen. Bij de derde bank konden we na enig aandringen onze dollars wisselen.Uit het verleden had ik eens een slechte ervaring met het wisselen van geld en dat gevoel kreeg ik weer over me toen ik de bank binnenging. Er kwam veel voor kijken voordat alle dollars waren gewisseld.Aan tijd waren we een kleine 2 uur kwijt. Tevens hadden we drie zwarte inktvingers en een stapel papieren verwerkt.Het blijft toch een komedie met het bankwezen in Colombia om geld te wisselen. Met de geldautomaten was het ook niet beter. Het was zoeken want niet alle automaten gaven geld op onze bankpas, of in beperkte mate (peso’s 300000)
Als je mazzel had kon je dit 2 a 3 keer doen en dan was het op (morgen weer). Na nog wat inkopen te hebben gedaan (heel lekker brood) weer op weg naar Trinidad.
Bij thuiskomst eerst de vissen gecontroleerd in de Rio Pauto. Het zag er een stuk beter uit dan in de poel achter het huis. Dus besloten we om in de komende dagen een paar vaste(grote) visbunnen te bouwen.
Deze dag was er een van hoeveel kan er tegen zitten, maar dat is ook Colombia 50% wachten en 50% actief bezig zijn. Eerst maar even lekker eten, het dagboek bijwerken en na een paar biertjes de hangmat in. Morgen is er weer een dag met ??????????????
Vrijdag 10-02-2006
Wat een nacht! Een van de kinderen had gezondheids- problemen en moest verschillende keren overgeven. Met als resultaat de hele finca wakker.Dus weer een keer geen oog dicht gedaan.Om 4.00 uur was het weer tijd om eieren te bakken voor degene die moesten gaan werken dus een korte nachtrust.Een andere factor in onze nachtrust waren de ganzen.Deze hadden schijnbaar bewakingsdienst want de hele nacht waren ze aan het kwaken(om gek van te worden) Vanavond mogen ze van mij op tafel staan in gebraden vorm.Om 6 uur was ik het zat en liet me zachtjes uit mijn hangmat vallen om vervolgens met mijn camera een rondje om het huis te doen.Nadat we de visbunnen hadden gecontroleerd stond het ontbijt op tafel.Vandaag gaan we eindelijk weer vissen vangen, ons was verteld dat er op niet al te grote afstand een prachtige canön was met heel veel vissen en een prachtige omgeving.We gingen op weg en de eerste verrassing diende zich al aan bij het verlaten van de hoofdweg. De weg werd gerepareerd en het was een grote zandbult overal lage kiezels en roodachtig zand voor het weer egaal maken van de weg. En dat was nodig met al de valkuilen die er in zaten. Met de regentijd in het verschiet is deze weg levensgevaarlijk.Maar onze chauffeur Yavier wist toch met de nodige stuurmanskunst ons naar het viswater te brengen. Het laatste stuk moesten we lopen want daar was geen weg meer.Aangekomen zagen we een prachtig biotoop met grijsachtig water met veel takken en omgevallen bomen. Het ideale water om eens goed te vissen maar tussen het oerwoudgeluid klonk in de verte het geronk van een zware bulldozer en dat had gevolgen voor dit mooie biotoopje(hierover later meer).Nadat eerst een aantal mooie opnamen waren gemaakt kon het feest beginnen met het vangen van vis. Bij het ophalen van de eerste vangsten waren we verbaasd over het grote aantal soorten die we boven water haalden. Even een kleine opsomming : 3 soorten mes-vissen Aequidens-spec,div soorten Zalmen,Otocinclus, Loricaria-spec,Corydoras-cortesi??(en nog een soort die er veel op leek maar de tekening in de staart onbrak)Braadpanmeerval en Hypancistrus-spec.
Bij vele soorten ziet u spec. achter de naam staan. Hiervan weten we nu nog niet de juiste naam.
Bij de mesvissen kwamen we drie verschillende soorten tegen n.l. Gymnotus-pedanopterus Apteronotus albifrons en Eigenmannia lineata.
Omdat we alle tijd hadden hebben we deze rivier eens grondig afgezocht naar het visbestand dat aanwezig was. Met het werpnet in open water en het schepnet tussen de takken werden grote aantallen vissen gevangen. Een mooie ervaring is en blijft het vangen van de meervallen die op de takken zitten onder water. Een flinke haal tussen de takken en er zaten weer een stuk of tien in het net.Ook de grote van de vissen was uitzonderlijk maar helaas te groot om mee te nemen. Maar ook de hoeveelheid die we vingen was verrassend. Wat een massa vissen in zo’n klein riviertje. Onmogelijk om alles mee te nemen,alleen wat interessant was ging in de verzamelbun en de rest werd teruggezet.Aan het einde van deze prachtige visdag hadden we 5 grote zakken vol met vissen die mee gingen naar de finca bij Trinidad.
Bij thuiskomst werden alle vissen losgelaten in de grote visbun in de rivier. Hierin was nog plaats genoeg. Bij de rivier stond een prachtig groot huis en de bewoners stonden met bewondering te kijken wat we allemaal aan het doen waren met de vissen in de rivier.Via onze gids werd ons een voorstel gedaan om in dit huis te komen wonen zodat we dichter bij de rivier verblijven. Een prachtig voorstel maar we gaan eerst overleggen met onze gastvrouw. Het lijkt ons een stuk rustiger vooral tijdens de nacht en vroege ochtend.Nog even terug komen op de bulldozer. Ik vermoed dat we het prachtige biotoop van vandaag nooit meer kunnen zien. Bij onze vertrek zag ik dat het werk in rap tempo de natuur aan het verwoesten was (weg biotoop).Nadat we van Maria weer een uitstekende maaltijd voorgezet hadden gekregen volgde het beraad over de verhuizing naar de rivier. Onze gastvrouw vond het geen probleem dat we gingen verhuizen en we besloten om morgen te verkassen naar de finca aan de rivier.Er was vanavond nog even een klein beetje paniek.De portemonnee van Andre was zoek maar na goed zoeken kwam deze ook weer boven water.Nu we deze finca gaan verlaten nog even wat over de mensen en dieren die hier allemaal wonen. Het huis bestaat uit 3 slaapkamers en een keuken. De woonkamer is het deel van de veranda waar een grote tafel staat met een rek met tafelgerei. In de keuken staat een hout gestookte fornuis waar elke dag een heerlijke maaltijd vandaan kwam (een wonder naar onze maatstaven).Om het huis lopen vele dieren zoals kippen, eenden,ganzen, varkens, honden en katten en deze komen ook gewoon in het huis (mag niet) dus soms is het wel even schrikken.Vooral als je een kip in je hangmat vindt is het lachen.Ook het aantal bewoners is talrijk, ik kan geen goed beeld krijgen van de samenstelling van deze familie maar er zijn veel kinderen. Voorzieningen zijn er weinig, er is een waterput van tien meter diep alwaar men door middel van een emmer een grote stenen bak vult. Dit is tevens de wasplaats voor ons. Ook wordt hier de kleding gewassen. Elke dag waren de lijnen vol. Het water dat weg loopt vormt een modderpoel voor de varkens en is de drinkplaats voor de dieren.Het is nog een hele kunst om een emmertje water te putten, dus nog maar eens flink oefenen en onze Colombiaanse vrienden maar lachen als het weer niet lukt.Dat we morgen weg gaan vind ik wel een beetje jammer het is hier prachtig om bij deze familie te mogen wonen. Deze mensen leven een leven zonder gejaagd te worden. Alles gaat met een lach en wat vandaag niet komt , komt morgen wel. Vooral onze gastvrouw is een schat.
Zaterdag 11-02-2006
Eindelijk vannacht eens goed geslapen en na een lekker ontbijt is het tijd om alles weer in de auto te pakken en naar de finca te gaan bij de rivier. Deze is een stuk groter en er wonen maar drie mensen.Ook hier werden we gastvrij ontvangen door de bewoners. We hebben hier meer ruimte en de rivier is lekker dichtbij zodat we gemakkelijk onze vissen kunnen verzorgen en zelf toezicht op de visbunnen kunnen houden.Op onze nieuwe slaapplaats moesten we eerst de nodige rommel(kleine schoonmaak) op ruimen zodat we onze spullen kwijt konden. Nadat alles was uitgepakt volgde er een controle op onze grote visbun.Aan de zijkanten konden we de gaten zien van de Panaque’s die met hun grote bekken alles kapot maakte. Hierdoor waren vele van onze mooie meervallen ontsnapt zodat we weer opnieuw kunnen beginnen met vissen.
Er moest beter materiaal komen om nieuwe visbunnen te maken dus op weg naar Trinidad om inkopen te doen.
Omdat we hier voorlopig blijven werd besloten om gelijk een flinke voorraad eten en drinken( bier-cola) in te slaan zodat we niet elke dag naar de (stad) hoeven.We deden onze inkopen bij de plaatselijke supermarkt en waren gelijk de beste klant van de dag. Twee volle winkelwagens verdwenen in onze Nissan bus. Nog even geprobeerd om naar huis te bellen, maar helaas mislukt.Bij een ijzerwarenzaak konden we uitgebreid kiezen uit allerlei soorten net voor de nieuw te maken visbunnen. Onze keus viel op nylonnet niet stuk te krijgen.????? Bij thuiskomst konden we zien dat Maria de finca een grote beurt had gegeven zodat alles er weer netjes uitzag.Nadat alles was uitgeladen zijn we begonnen met het maken van 2 nieuwe grote visbunnen. Hiervoor hadden we een stuk of vijf kapmessen (machete) nodig om in het bos de nodige bamboestengels te gaan kappen. Het moesten rechte stokken zijn van 3 meter lang want dat wordt de lengte van de nieuwe bunnen.Na een paar uur hard werken stonden er 2 prachtige visbunnen in de stroming van de rivier. Het was intussen middag en Maria had weer gezorgd voor een heerlijke maaltijd welke in dank werd aanvaard.We hadden nog een middag te gaan dus op weg om onze ontsnapte vissen weer aan te vullen. Op een half uurtje rijden was een mooie Canön met veel vis.Het begin van de weg was nog redelijk te berijden maar nadat de bewoning was verdwenen veranderde dit in een grote gatenkaas.Maar het ergste was de zanduitgraving in de omgeving. Elke vijf minuten reed er een grote zandwagen langs met alle gevolgen van dien( zandhappen).Maar de Canön was prachtig deze liep licht stromend en slingerend door het landschap. In de oevers waren de grote gaten te zien van de plecto’s die deze holen gebruiken voor hun jongen.Aan de oppervlakte zagen we het ademhalen (kringen) van diversen vissen (hoopvol teken).Omdat er in de rivier grote stukken waren met open water begonnen we gelijk met het grote sleepnet.De vangsten waren overweldigend vooral het aantal mesvissen.Een keer was het zo erg dat we meer dan 100 stuks telden bij het ophalen van het grote sleepnet.Maar onze aandacht ging meer uit naar de meervallen die in onze netten terecht kwamen. Vooral Hypostomus werd met grote aantallen gevangen en wel door takken van de bomen die in het water hingen op te tillen en dan het net eronder te houden. Ook takken en stukken hout die in het water lagen waren rijk bevolkt met harnasmeervallen.Nog even de grote van de vissen 3 cm tot 35 cm de kleintjes werden meegenomen en de grote gingen terug. Verder vingen we nog wat Loricaria’s, Farlowella, Peckoltia en diverse zalmen.Door de vele vissen die in korte tijd werden gevangen moesten we na een kleine twee uur al weer stoppen.Dirk kon zijn ogen bijna niet geloven zoveel vissen en we moesten de meeste terug zetten (kost handen met geld). We konden er niet meer meenemen, alle zakken en dozen zaten vol.Dus op weg naar de finca. Aangekomen werden alle vissen losgelaten in de twee nieuwe visbunnen. Na een lekker (koud) biertje (25 graden??) zijn we in de rivier eens lekker gaan zwemmen.We kwamen er snel achter dat er onder water op het hout vele meervallen te zien waren, Dus snel de snorkel op en proberen met het handnet er een aantal te vangen.Na 10 minuten kwam onze gids naar ons toe met een prachtige Panaque van ruim 20 cm in de handen. Zo gevangen zonder net met de blote handen. Onze mond viel open van verbazing.We waren nog bezig met het maken van mooie opnamen van de Panaque of de volgende meerval dienden zich al aan. Een prachtige Loricaria van ruim 30 cm met een grote baard.De rest van de middag werd door iedereen op allerlei wijze geprobeerd om zoveel mogelijk vissen te vangen. Ook de onderwatercamera’s werden ingezet om mooie opnamen te maken van de onderwaterwereld.We werden dan ook rijk beloond met prachtige opnamen van een legsel eieren van een Panaque onder water. We konden de larven in de eieren zien bewegen en gingen helemaal uit onze bol. Wat een geluk om dit te mogen zien!Maar ook boven water was iets speciaal te beleven,nl. de brulapen. Deze trokken in groepen door de hoge bomen aan de overzijde van de rivier op zoek naar voedsel en maakten een kabaal!! Niet normaal meer.
Ook konden we met de kijker allerlei aparte vogels zien in de bomen aan de overkant die op zoek waren naar voedsel. Nadat we weer eens lekker hadden gegeten (wat worden we weer verwend door Maria!) genoten we van het uitzicht dat we hebben vanaf de hoge kant van de rivier.Het is prachtig om te zien hoe allerlei nachtdieren actief beginnen te worden. Vooral in geluid was het een groot concert.Nog even wat gegevens over het weer in de afgelopen dagen. De gemiddelde temperatuur uur was overdag 32.8 graden met als hoogste piek 36,4 ook’s nachts bleef het op ongeveer 22 graden hangen zodat we moesten slapen zonder dekens.Om tien uur was het tijd voor de hangmat en onze eerste nacht aan de rivier.Het was een mooie dag geweest veel vissen gezien en gevangen. Maar vooral de onderwater opname van de Panaque eieren waren een hoogtepunt.
Zondag 12-02-2006
Uitstekend geslapen op ons nieuwe buitenverblijf . Tot om 6 uur de plaatselijke haan op een meter afstand van mij hangmat begon te kraaien.(vanavond gebraden haan) Aan de overzijde begonnen de brulapen ook al met een concert dus maar snel even lekker zwemmen in de rivier (gelijk gewassen). Maar er was meer te zien aan de overzijde in de bomen klommen grote leguanen naar de toppen van de bomen om daar in de zon op temperatuur te komen. Ook allerlei vogels begonnen met het zoeken van voedsel en door de kijker konden we dit prachtig aanschouwen.Na het ontbijt werd de auto ingeladen voor een nieuwe vangstdag. We moesten ongeveer een uur rijden om daar te komen over een gatenkaas en stofhappen weg. De kleine binnenwegen zijn en blijven een drama vooral in de droge tijd waarin we ons nu bevinden. Er wordt wel hard aan de weg gewerkt om voor de regentijd alle gaten te dichten want als het zo blijft kan je beter met een boot erover varen.Wij hebben nog geen drup regen gezien terwijl ons berichten bereiken dat elders langdurige regenval alles onder water heeft gezet. We hebben wat het weer aangaat mazzel. Maar aan alles komt een einde dus ook aan deze weg maar anders dan we ons hadden voorgesteld.Bij een finca zagen we op afstand een grote opstopping van auto’s met een massa mensen eromheen. Ook zagen we vele militaire die papieren aan het controleren waren. We waren aan het einde van veilig gebied verdergaan was niet verantwoord. Nadat onze gids van de plaatselijk bevolking informatie had ontvangen over de situatie ter plaatse hebben we de auto gekeerd het was te gevaarlijk om verder te gaan.Wel kregen we een tip over een kleine canõn achter een grote boerderij. De boerderij leek meer op een legerbasis overal lagen militaire die ons met grote ogen aankeken van wat krijgen we nou. Volgens mij komen in dit gebied bijna nooit geen blanke. Bij de canön aangekomen moesten we eerst een hindernis nemen door over en onder het prikkeldraad te klimmen. We troffen een prachtige canön aan met veel omgevallen bomen in het water hiertussen zagen we waterschildpadden en kleine kaaimannen.Maar voor we een net in het water hadden gegooid stonden er al een tiental soldaten achter ons om te kijken wat we gingen doen. Een leuke afwisseling voor deze jongens op deze verlaten vlakte. Nadat eerst de camera’s hun werk hadden gedaan konden we te water. Voor de kaaimannen hoefde we niet bang te zijn want deze verdwenen al snel onderwater. Badend door water en blubber begonnen we met het vissen door middel van het grote sleepnet en de schepnetten.De vangsten waren niet bijzonder zoals Gasteropelecus maculatus Hoplias erythrinus Hypostomus spec Hypoptopoma spec Coppella metae Eigenmannia lineata en diversen soorten zalmen. Maar er was een vissoort die hier in grote aantallen voor kwamen en wel de Otocinclus vittatus. Op de takken die onderwater lagen zaten honderden van deze kleine meervallen. We hebben een flink aantal van deze prachtige vissen gevangen en deze worden meegenomen naar de finca.Tijdens ons verblijf bij deze canõn kregen we steeds meer toeschouwers met het gevolg dat we met handen en voeten vele vragen moesten beantwoorden. Het is wel lachen met deze jonge militaire want ze begrijpen niet dat wij helemaal naar Colombia komen voor een paar kleine vissen. Voor hun telt alleen vis in de pan en liefst hele grote.Na een paar uur hadden we het wel gezien de vangsten werden uitgezocht en goed verpakt in de auto gezet. Nadat we afscheid hadden genomen van onze toeschouwers keerde we terug naar de finca waar alles werd uitgezet in de visbunnen.Bij het uitzetten van de nieuwe vangsten zagen we dat als we elke keer zoveel vis meenamen dat we in de problemen komen door te kleine opvang. We moeten weer nieuwe visbunnen bouwen Het overleg hierover hebben we vanavond na het eten. Over eten gesproken toen we klaar waren met het uitzetten van de vissen had Maria alweer gezorgd voor een snelle hap (spaghetti) en hierna de rivier in met duikbril en ondercamera.Allemaal naar de overkant om tussen de takken in het water op zoek te gaan naar allerlei soorten meervallen. Zelf ben ik op zoek gegaan naar een klein en rustig stukje rivier om daar wat opnamen onder water te maken.Gisteren had ik prachtige scholen zalmen gezien met allerlei meervallen op de stukken hout. Ik hoopte dit weer aan te treffen zodat er wat mooie onderwater opnamen gemaakt konden worden. Het lukte uitstekend en na een bandje vol te hebben geschoten (60 min) vond ik het genoeg en ben ik ook op jacht gegaan naar de harnasmeervallen.Gewapend met een schepnetje en een grote zak ben ik gaan zoeken naar de fel begeerde vissen. Als ik de rivier afkijk zie ik overal mensen met snorkels en schepnetten die voor ons aan het vissen zijn het is uitgegroeid tot een leuk tijdverdrijf. Zelf ving ik wat kleine meervallen maar wel een kleine Panaque (mini) met de handen deze heb ik meegenomen naar Holland.Na verloop van tijd had ik er genoeg van en ben gaan fotograferen vooral de vissen die werden gevangen door de kinderen uit de omgeving. En dat was maar goed ook want er werd een Pseudohemiodon laticeps (loricaria-achtige) gebracht met een plakkaat eieren onder aan de buik. Gelijk in de fotocurve gedaan en toen kregen we een verrassend schouwspel te zien.De eieren waren al in het stadium van uitkomen we konden de kleine visjes in het ei zien bewegen. En het geluk was aan onze zijde want na 30 min kwam het eerste jong uit het ei en dit alles voor het oog van de camera.( mooier kon niet) Er kwamen gedurende de avond nog meer eieren uit en het was een prachtig gezicht om de kleine visjes met hun dikke dooierzak te zien zwemmen in de fotocurve.Na het eten werd besloten om een zending met vissen naar Bogota te gaan sturen in verband met de grote voorraad die we nu al hebben. Het zijn toch wel aparte soorten die we hebben gevangen en het is dus zonde om deze niet mee naar Nederland te nemen.Dus weer werk aan de winkel we moeten tempex dozen hebben maar waar haal je die hier in Casanare. Ook moet er vrachtruimte worden besteld in het vliegtuig en de nodige papieren klaar gemaakt worden.Morgen eerst maar even telefonisch met Bruno overleggen hoe we dit het beste kunnen regelen.En als laatste van deze dag nog iets apart wat je in Colombia bij het meten tegen komt. Wij geven met onze handen aan hoe groot b.v een vis is, een Colombiaan meet de maat door aan te geven wat de lengte is op de binnenkant van de arm. Dit vanaf de toppen van de vingers top omhoog richting elleboog . Grappig gezicht deze manier van meten.
Maandag 13-02-2006
Het zonnetje begon langzaam over de finca te schijnen en ik werd wakker van een vogel die met groot kabaal duidelijk maakte dat in deze struik een nest moest worden gebouwd. Wat kan zo’n klein beestje een kabaal maken op de vroege ochtend.Maar ik heb goed geslapen dus gelijk er maar uit er valt nog veel te doen voor we weg konden. Vandaag gaan we naar een snelstromende canön waar volgens de berichten heel veel mooie vissen voorkomen.Nadat we van het ontbijt hadden genoten en alle voorbereidingen hadden getroffen konden we op weg. Het was een klein uurtje rijden over een zeer goede asfaltweg met als laatste stuk door de wildernis.Halverwege dit zandpad werden we aangehouden door de landeigenaar die benieuwd was naar wat we gingen doen op zijn terrein. De uitleg van onze gids was niet voldoende voor toestemming om te mogen vissen, er moesten vangvergunningen worden getoond. Terwijl allerlei papieren werden nagekeken liep ik naar de rivier.Vanaf deze hoogte(zeker 10 meter)liep de rivier door een brede kloof. Om deze te overbruggen moest je een gammele loopburg over deze was gemaakt van touw en planken. Zag er niet zo stevig uit toch maar even de brug opgegaan vanwege het mooie uitzicht en de mogelijkheid om prachtige opnamen te maken van de rivier.Intussen waren de papieren gecontroleerd en konden we naar beneden gaan waar we een snel stromende rivier aantroffen. Ook hier stond de rivier voor driekwart zonder water maar het gedeelte met water was zeer snel stromend. De bodem bestond uit grote en kleine keien wat het lopen moeilijk maakte door de gladheid. (algen)Voordat we aan onze vangtocht begonnen hebben we eerst wat metingen gedaan.De Rio Quanapalo bevond zich op de G.P.S NO521743 WO71X48385. Het water had een temperatuur van 25 gr een pH van 8.3 en een geleidbaarheid van 300.Hierna begonnen we in groepje de rivier af te vissen met verrassende resultaten. Onze mond viel open van verbazing zulke grote en mooie vissen had ik nog nooit gezien. In de snelle stroming tussen de grote keien vingen we de mooiste meervallen. Vooral met het werpnet boekte we hele goede vangsten vooral doordat de meervallen met hun vinnen in het net bleven hangen.De soorten die werden gevangen waren Sturisoma spec (25 cm),Loricaria spec (30 cm),Farowella spec (25cm), Hypostomus spec (40cm). Alle vissen waren van uitzonderlijke grote. De juiste namen waren ook moeilijk te vinden in de boeken en onze specialisten stonden ook met de mond vol tanden. Naast al deze grote meervallen vingen we ook nog allerlei andere vissen zoals Ancistrus spec, Abramites hypselonotus, Xenagoniatas bondi en diversen soorten zalmen.Tevens honderden kleine meervallen die we moeilijk op naam konden zetten. Ook hier kwamen we de prachtige Panaque nigrolineatus weer tegen in grote en kleine maten.Nadat we een paar uur hadden doorgebracht in en om de rivier hebben we onze visbun eens opgetild om te kijken wat we zoal hadden gevangen. We schrokken van het grote aantal vissen en vooral de enorme grote van een aantal soorten.Het was goed te zien dat hier nooit aquariumvissen worden gevangen want in gebieden waar dit wel het geval is zijn de vissen veel kleiner.Nadat we de camera’s uit de tas hadden gehaald konden we prachtige opnamen maken van onze gevangen vissen. Ook op deze vangplaats hadden we het luxe probleem te veel vissen en we moesten ook hier uitzoeken. Vooral de grote vissen werden vrijgelaten omdat we deze toch niet mee konden meenemen naar Nederland tot groot verdriet van Dirk.(tranen in de ogen).Nadat we alles goed hadden ingepakt vertrokken we terug naar de finca. Na aankomst lieten we alle vissen rustig over wennen aan het rivierwater in onze visbunnen en keken met grote ogen naar de inhoud van onze bunnen. Wat een weelde aan gevangen vissen in de loop der jaren heb ik al het een en ander meegemaakt maar dit slaat alles.Zoveel prachtige en vooral aparte soorten vissen had ik nog niet veel gezien. Na een heerlijk hapje eten toch nog even naar Trinidad gereden om nog wat materiaal te halen voor de uitbreiding van de visbun. Bij het binnen rijden van Trinidad valt altijd op de openlucht cafés met de poolbiljarts. Of je in de ochtend, middag of avond langs rijdt er staan altijd mannen te biljarten veelal de zelfde.Het plaatsje zelf stelt niet veel voor maar 2 dingen vallen op. Ten eerste word er een nieuwe watertoren gebouw wat inhoud dat de bevolking stromend water krijgt en ook wordt er een riolering aangelegd. Wel vrij eenvoudig maar toch er is vooruitgang op gebied van sanitair.De rest van de dag en avond rustig doorgebracht op de finca en ons met de plaatselijke bevolking te vermaken. Omdat ons Spaans niet al te best is doen we dit met handen en voeten en een klein boekje(reisvertaling). Best leuk om op deze manier toch contact te krijgen met de mensen die hier in de omgeving wonen en werken.
Dinsdag 14-02-2006
Lekker geslapen maar uitslapen is er weer niet bij dankzij een nieuw concert van de brulapen. Wat kunnen deze dieren een kabaal maken op de vroege ochtend. Na eerst een rondgang te hebben gemaakt over de finca was het tijd om even een kijkje te gaan nemen bij de visbunnen beneden in de rivier. Zag er niet goed uit vele meervallen waren aangevreten door andere soortgenoten en hadden nu kale plekken op het lichaam. We moeten nog betere maatregelen treffen om nog meer schade te voorkomen, de visbunnen moeten groter en er moeten minder grote vissen in. En er moet zo snel mogelijk een zending met vissen naar Bogota. Voor vandaag stond een kleine canõn op het programma op een half uur rijden van de finca. Bij het verlaten van de hoofdweg keek ik me ogen uit aan een waslijn hing in plaats van was repen varkensvlees te drogen. Ook hier dezelfde methode als bij de boer op de pampa ook met vele vliegen erop.(eet smakelijk) Om bij de canõn te komen moesten we ons eerst melden bij een prachtig woonhuis. Na enig overleg met de vrouw des huizes wees deze ons de weg naar het water. Vanaf 5 meter hoogte keken we naar beneden en zagen een prachtig riviertje slingeren door het landschap. De oevers waren erg uitgesleten door het water en hierdoor waren er vele boomwortels te zien maar ook de grote en kleine holen van de Plecto’s. Nadat we waren afgedaald konden eerst de camera’s hun werk laten doen voor we overgingen tot het vangen van de vissen. Maar helaas de vangsten vielen enorm tegen. Op wat kleine zalmen mesvissen en enkele harnasmeervallen viel er weinig te beleven. Of het moet zijn dat Ernst werd gestoken door een Pimelodus in zijn vinger en ik kan uit ervaring zeggen dat het verrekte zeer doet.Maar in dit water hadden we zeer grote pech met ons werpnet. Tijdens het vissen kregen we een uitzonderlijk grote Piranha in het werpnet met het gevolg dat we een groot gat hadden in ons beste net. Hierna moesten we stoppen met vangen van vissen want eerst moest het net worden gerepareerd.Dus maar terug naar de finca om daar een aantal voorbereidingen te gaan doen voor de verzending van de vissen naar Bogota. Maar eerst moeten we zuurstof zien te vinden. In Trinidad kregen we te horen dat we hiervoor terug moesten naar Yopal.(dit kost ons een hele dag) Gelukkig konden we na lang zoeken 15 tempex dozen kopen wel van verschillende maten maar we konden nu gelukkig vissen verzenden naar Bruno in Bogota. Het is vandaag alweer prachtig weer met temperaturen van 30 graden en een lekker windje is het goed uit te houden langs de rivier.Vanmorgen nog contact gehad met Bruno en deze vertelde dat het overal zeer slecht weer was. Door de hoge waterstand konden er geen vissen worden gevangen dus onze vangsten waren heel welkom. Alle hoop is gevestigd op ons in de Casanare.In de loop van de middag ben ik op zoek gegaan naar een nettenmaker. Na veel vragen hadden we eindelijk een adres van iemand die dit voor ons kon doen. Aangekomen volgde er een uitgebreide discussie over de prijs en hoe de reparatie moest worden uitgevoerd. Het grote probleem was dat deze mensen nog nooit zo’n fijn net hadden gezien laat staan gemaakt. Maar we hadden geen keus dit was de enige netreparateur in Trinidad. Na nog wat boodschappen te hebben gedaan en wat bezoekje aan allerlei mensen die we geen van alle kenden op weg naar de finca. De rest van de middag doorgebracht onder en boven water op zoek naar onze geliefde Panaque nigrolineatus. Aan het eind van de dag hadden we er een tiental prachtige vissen in onze bun waaronder enkele exemplaren van over de 20 cm. Het grappige van deze vissen is dat je ze (gewoon) met de hand kan vangen wel even uitkijken voor de scherpe stekels.De avond doorgebracht op de veranda met lauw bier( geen koeling) en een aantal buurt bewoners die van ons alles wilde weten over Holland en waarom we zo’n lange reis maakte voor wat kleine visjes.Voor we gingen slapen nog even een controle van de visbunnen in de rivier. Zag er niet goed uit er moest een kaaiman(en) in de buurt zijn want er waren pogingen geweest om het net kapot te maken omdat we heel veel mooie vissen in de bun hadden en deze niet wilde verliezen werd besloten om vannacht wacht te gaan lopen. Het wordt dus vroeg opstaan je moet er wat voor over hebben.
Woensdag 15-02-2006
Om 2.30 uur werd ik wakker gemaakt door Dirk voor een nachtje (2 uur) wacht te lopen. Snel de kleren aan een CD player in de broekzak en met de zaklantaarn in de hand op weg naar de rivier. Het was koel aan het water maar de rivier zag er prachtig uit in de volle maan. Nadat Dirk had uitgelegd waar onze vriend de kaaiman zat (aan de overkant tussen de takken) ging het richting hangmat met dekens want Dirk zag blauw van de kou.Als je zo door de rivier loopt midden in de nacht hoor je allerlei vreemde geluiden van dieren die s’nachts actief zijn. Ook zijn er vele dieren die in het donker naar de rivier komen om te drinken. Wist nooit dat er s’nachts zoveel dieren rond vlogen zoals vleermuizen (groot en klein) maar ook diversen vogels. Omdat het volle maan was kon ik vele dieren zien en horen vooral de vleermuizen waren actief boven het water. Hier waren dan ook nogal wat insecten te vinden welke voedsel waren voor deze dieren.Maar als aquariaan is de rivier in donker toch wel iets apart, door met de zaklantaarn in het water te schijnen kon ik prachtig genieten van een overvloed aan vissen die in de stroming stonden te slapen. Ook langs de takkenoever was het genieten met de zaklantaarn vele meervallen vielen gelijk op doordat de ogen opgloeide in het licht van de schijnwerper.Om 4.30 uur kwam Ernst me aflossen, ik had geen kaaiman gezien wel de gloeiende ogen als ik met de zaklantaarn over het water scheen. Ga eerst nog maar even wat slapen en dan morgen een betere bescherming bouwen voor onze vissen want elke nacht wacht lopen lijkt me niets.Na een paar uurtje slaap werd ik door de warme zonnestralen gewekt, eerst naar de rivier om te zien wat het wachtlopen had opgeleverd. Alles zag er prima uit maar vandaag moet er wel verbouwd worden aan de visbunnen.Na het eten werden de taken verdeeld een groep het bos in om bamboe te hakken er moesten stukken gekapt worden van ongeveer 150 cm en de andere groep naar Trinidad om materialen te kopen .De bedoeling was om een soort hekwerk om de visbunnen te bouwen. Op een eenvoudige wijze werden de bamboestokken de grond in geslagen en vast gezet met touw.Tijdens het bouwen kwamen er uit de bamboestengels tientallen kleine kikkertjes tevoorschijn. (bamboekikker)Na een paar uur hard werken stond er een onneembare vesting tegen de aanvallen van de familie kaaiman zodat we vannacht rustig kunnen slapen. Door het vele werk hadden we wel honger gekregen maar Maria had weer eens een lekkere maaltijd voor ons klaargemaakt.De rest van de dag heb ik met de foto en videocamera doorgebracht zowel in als boven water om wat mooie plaatjes te schieten het viel helaas wel tegen het water was niet helder waardoor de opnames er wat mistig uitzagen en dus niet bruikbaar. Morgen hopen dat rivierwater helder is voor betere opnames.Er stond nog een klusje op het programma nl het werpnet ophalen bij de maker in Trinidad. Bij controle hadden we onze bedenkingen over de manier van het maken. Een geluk de grote gaten waren dicht maar vraag niet hoe dit was gedaan. Beter kon het helaas niet worden gemaakt.Bij terugkomst waren er twee geestelijke op bezoek en deze bleken de beheerders (eigenaar ) te zijn van deze finca. Het geheel was eigendom van de R.K kerk en werd gebruikt als ontspanningsplaats aan de rivier voor een groot aantal weeskinderen uit Trinidad.De avond in alle rust doorgebracht aan de oever van de Rio Pauto en genoten van al het moois wat de avond’s te horen en te zien is. Voor we in de hangmat kropen nog even de visbunnen controleren op kaaimannen. Alles zag er itstekend uit en we konden met een rustig gaan slapen.
Donderdag 16-02-2006
Om hier wakker te worden heb je hier geen wekker nodig. Dit keer werd ik gewekt door het snuiven van een koeienneus op 50 cm afstand (zeer speciaal) Is wel even schrikken zo’n grote kop op deze afstand.Na de koffie en het ontbijt werd het tijd om naar Yopal te gaan om een aantal zaken te gaan regelen voor de verzending van de vissen
1e . Er moest een fles met zuurstof komen voorzien van een regelaar en slangen die de vissen van zuurstof konden voorzien tijdens de vliegreis.
2e .Zoveel mogelijk tempex dozen voor het vervoer per vliegtuig. Maar ook kartonen dozen waren welkom alleen moest je deze dozen wel zelf plakken .
3e .Geld halen zoveel mogelijk (geen bank in Trinidad) geen probleem met de vele automaten.
En als laatste naar de bakker voor het lekkere brood. Hier konden we allerlei lekkere soorten brood kopen met wel heel speciale namen. Ook te koop Hollands brood ??? Leek er niet op en toen we de bakker vertelde welk brood het beste er op leek werd het tekstkaartje gewoon even omgewisseld.Na nog wat kleine dingen te hebben geregeld waren we toe aan een lekker koel biertje. De temperatuur was in de stad gestegen naar kleine 40 graden en het was niet uit te houden in de zon. Ook de steeds met veel herrie overvliegende helikopers waren geen uitnodiging om nog langer te blijven dus op weg naar de finca. Omdat we tijd genoeg hadden gave we onze ogen flink de kost om een aantal mooie rio’s te ontdekken. Door deze manier van terug rijden hadden we voor de komende week een flink aantal leuke watertje ontdekt. Erg hoopvol waren een paar helder water rio’s die overvol waren met onze aquariumvissen. Eindelijk hoop op onderwater opnames want die zijn er nog weinig.Na een kleine 3 uur waren we terug op onze finca. Eerst alles uitgeladen en toen het water in om af te koelen want het was wel heel erg warm. (40 graden)Met de camera nog wat leuke plaatjes gemaakt van vooral meervallen die op de takken onderwater te zien waren.Voor vanavond staat het internet café op het programma maar eerst gaan we een hapje lekker eten. Hierna op zoek naar de computers maar dat viel tegen.In het dorp was helemaal geen internet café wel een prachtige woning met twee computers die voor ons helaas onbruikbaar waren want alles was in het Spaans. We hebben nog een aantal pogingen gedaan maar onze mails bleven ergens steken tussen Colombia en Nederland want er kwam niets aan.Tijdens onze pogingen werden we door tientallen kinderen via alle ramen bekeken (wij waren de aapjes) en zij de bezoekers.Na nog een rondje door het dorp te hebben gelopen was het tijd om op weg te gaan naar huis. De rest van de avond werd doorgebracht met een koud pilsje op de veranda met het schrijven van ons dagboek.Tijdens het schijven van ons dagboek werden we verrast door het afbreken van een grote tak en het geblaf van de honden. Toch maar even kijken en tot onze grote verbazing lag er een groot stekelvarken die met tak en al naar beneden was gevallen. De honden konden er niet vanaf blijven met als resultaat een flink aantal pennen in de neus. We hebben de honden maar even van het ongerief verlost en het stekelvarken die nam snel de benen.
VRIJDAG 17-02-2006
Vanmorgen vroeg opgestaan het was de dag van de heldere Rio’s eindelijk kan ik eens wat onderwater opnames gaan maken met de video en fotocamera.Na het ontbijt werd de auto ingeladen en gingen we op we richting Yopal. Vlak voordat we de stad binnen reden was er een prachtige rivier met snel stromend water. Omdat er weinig water in de rivier stond konden we de gedeeltes met water prachtig snorkelen. De Rio Gravo Sur bestond voor 100% uit rotsblokken en vele andere soorten stenen. Je kon goed zien dat we hier dicht tegen het Andes gebergte aan zaten.Onderwater was het een lust voor het oog overal zag je vis soms in grote scholen maar als je goed keek tussen de stenen enkele vissen die daar hun kostje zochten. In grote delen van de rivier kon je op je buik tussen de stenen heerlijk in de stroom liggen en maar kijken wat er allemaal onderwater langs kwamEn dat was veel, enkele soorten waren die langs kwamen waren Chaetostoma spec Ancistrus spec Hoplosternum spec Hemigrammus? Kikkervisje Characidium Na de middagpauze ben ik op zoek gegaan naar wat restwater poeltjes .Deze bevatten meestal een flink aantal ingesloten vissen. In een van dit soort watertje troffen we een paartje Crenicichla dat voor een hol tussen de stenen de wacht hielt. Alles wat in de buurt kwam werd weggejaagd. Dit moesten we eens nader onderzoeken dus heel voorzichtig de bovenste steen opgetild en we konden onze ogen niet geloven. In een kuiltje zagen we een paar honderd jonge visjes. Deze waren misschien een paar uren oud en nog niet in staat om te zwemmen. (te zien aan de dooierzak) Bij het maken van foto’s en video opnames werden we regelmatig fel aangevallen door de ouders die het maar niks vonden al die pottenkijkers. Ook de Hoplosternum littorale waren een lust voor het oog. Op vele stenen werd naar algen gezocht en met hun puntige bek werden deze dan van de stenen geschrapt. De grote scholen bestonden hoofdzakelijk uit Steindachnerina metae en een aantal blanke zalmen waarvan ik de naam niet weet.Bij terugkomst op ons basiskamp had onze gids drie prachtige Aequidens gevangen. Later thuis in de boeken konden we geen juiste naam vinden dus misschien een nieuw soort. Onze dag bij het water liep ten einde en na alles te hebben ingepakt volgde een autorit van 2 uur na de finca.Het rijden in Colombia is een grote belevenis. Het wegennet is in redelijk goede staat maar men is soms vergeten om de gaten op te vullen. Hierdoor moesten we soms rare bochten maken om niet schokbreker te verspelen. Overal langs de weg waar enige bewoning was werd allerlei handel aangeboden vooral veel fruit zoals meloenen ananassen sinasappels mandarijnen en natuurlijk veel bananen.Thuis gekomen eerst onze voorraad eten opgenomen en meteen op weg naar de buurtsuper want de voorraad was niet toerijkend voor het avondmaal.De winkel (super) zag er uit als een jaren 50 winkel (een soort winkel van sinkel) maar met uiterst vriendelijk personeel. We konden hier bijna alles kopen voor de komende dagen zelfs Hollandse kaas. Na het avondeten hadden we nog een bespreking over de vissen die moesten worden verstuurd naar Bogota. Het is nog steeds moeilijk om vrachtruimte te krijgen in een vliegtuig naar Bogota. Morgen maar weer proberen.Ga vanavond vroeg naar bed heb last van me rug deze is goed verbrand. Word moeilijk slapen vannacht.
Zaterdag 18-02-2006
Wat een nacht heb geen oog dicht gedaan vanwege mijn verbranden rug. Om 5 uur was ik het zat en ben opgestaan om wat rond te lopen in de tuin.De honden hadden een drukke nacht gehad regelmatig geblaf en meneer de haan kraaide op de raarste momenten. Als je wakker ligt in je hangmat is het koor van de nachtdieren prachtig. Allerlei dieren communiceren met elkaar via vooral schelle geluiden. En om 5 uur begonnen de brulapen dan weer met hun donker bruine geluiden aan de overkant van de rivier. Nadat iedereen uit de hangmat was gekropen kregen we van Maria een heerlijk ontbijt.Tegen 8 uur begon de finca vol te stromen met tientallen mensen die potten en pannen bij zich hadden. Later kwamen er nog vrouwen met heeeeeeel veel eten bij. Er werd gestart met een middag maaltijd voor zeker 80 man te bereiden. Nu begrepen we ook van wie de finca was. Het hele opvanghuis uit Trinidad van de weeskinderen had hier een dagje uit aan het water. Voor ons was het tijd om op jacht te gaan naar vissen.Onderweg naar Trinidad kregen we een telefoontje dat er dinsdag voor onze vissen plek was in het vliegtuig naar Bogota. Eindelijk konden we onze vissen afsturen naar de finca. Het werd ook tijd wat de visbunnen raken al aardig vol. Maar eerst moesten we nog zoveel mogelijk tempexdozen zien te kopen. Er waren een paar winkels die de boxen op voorraad hadden. Alles wat we konden kopen werd in de auto geladen zelfs kartonen dozen. De verkopers in de winkels snapte er niets van dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Toen we alle winkels hadden gehad was er geen doos meer te krijgen in Trinidad. Maar we hadden 20 tempex en 5 kartonen dozen voor onze vissen. Terug naar de finca maar niet voor lang want het was er een drukte van belang.Het halve dorp had zich bij het grote eetfestijn gemeld voor ons bleef maar een ding over WEGWEZEN op jacht naar vissen.Na kort overleg werd besloten om naar een mooie canôn te gaan waar we veel Corydorassen konden vangen. Deze was niet zo ver weg ongeveer een uur rijden. Bij aankomst liep het water ons uit de mond wat mooi prachtige oevers met veel taken in het water. Nadat alles was uitgeladen konden we met het vissen beginnen maar eerst moesten we nog even een kaaiman verjagen. Hierna konden de netten erin en meteen alweer heel veel vissen maar helaas weinig Corydorassen. De vangsten bestonden hoofdzakelijk uit Loricaria’s Mesvissen Bijlzalmen Braadpanmeervallen Hopilas en Leporinus striatus Sturisoma’s en vele zalmen waarvan ik de namen niet weet. Na verloop van tijd vonden we dat we maar een andere plek moesten gaan zoeken want hier konden we niet genoeg Corydorassen vangen. Besloten werd om terug te gaan naar een watertje waar we al eerder waren geweest. Bij aankomst schrokken we ons dood want alles was weg geen kronkelt riviertje maar een recht uitgegraven afwateringkanaal met stijlen oevers. Er hing ook een stinkende lucht van allerlei doden vissen en andere waterdieren. We konden onze ogen niet geloven dat dit in zo’n korte tijd kon gebeuren.Later op de finca werd ons duidelijk gemaakt dat dit nodig was vanwege de nieuwe riolering die werd aangelegd in Trinidad. Ook hier gaat de vooruitgang te kosten van de natuur.Bij aankomst op de finca werden eerst de vissen verzorgd onder toeziende ogen van vele dorpsbewoners. Tegen donker trokken deze weer richting het dorp en keerde langzaam de rust weer terug op de finca. Verder de avond doorgebracht luierend op het terras en ben vroeg naar bed gegaan wat ik had nog wat slaap in te halen van gisteren.
Zondag 19-02-2006
Vandaag gaan we naar Paz de Ariporo de stad waar Maria vandaan komt. Maar voor we op weg gingen moest eerst mijn verbranden rug verzorgd worden. De gehele nacht had ik weer last gehad van de verbranding die ik had opgelopen. Aan de onderzijde van de rug hing een grote bal met vocht waardoor ik moeilijk tegen de bank van de auto kon zitten. Vandaag maar even rustig aan doen en niet in het water.Om acht uur vertrokken we richting Paz de Ariporo om tegen tienen te arriveren bij de ouders van Maria. Deze hadden een mooi huis even buiten het centrum. In deze wijk stonden alleen maar mooie huizen maar de straten was een grote puinhoop. Volop met gaten en kuilen en aan bestrating had niemand iets gedaan. Nadat we uiterst hartelijk waren ontvangen door de familie met koffie volgde er kort overleg naar welke rio’s we zouden gaan om te vissen. Als extra gids ging de vader van Maria mee want die was ter plaatsen goed bekend. Op weg met een overvolle auto naar de eerste Rio gelukkig was het maar een klein stukje. Bij het aanzien van de rivier we al snel door dit word niets. De had bijna geen water en was een complet rolstenen gebied.Tussen de stenen stond hier en daar nog wat water en zowaar zagen we ook nog wat kleine vissen. Na wat opnames te hebben gemaakt zijn we snel vertrokken naar de volgende Rio. Vanaf de brug hadden we een prachtig uitzicht over de Rio Tate die wel gevuld was met water ook een mooi klein zijriviertje nodigde uit om te gaan vissen. Maar eerst even de waterwaarde’s meten deze waren Ph 7.4 Micro 0.1 en het water was glashelder. Maar ook hier kom je zien dat er bewoning in de omgeving was overal dreven kleine stukjes wc papier in de rivier. Dus alleen maar stroom opwaarts gaan snorkelen waar het schoner leek.Bij de eerste duik was mij verbazing groot het barste er van de vissen in een niet zo schone rivier. Ik kwam er ook iets tegen wat ik nog nooit onderwater had gezien nl DRAADALGEN. Het visbestand bestond uit grote scholen zalmen in het open water. Bodemzalmen die in groepjes over de bodem huppelde. Chaetostoma en Ancistrus die op en tussen de stenen naar hun kostje zochten. En dan de Algenzalmen (Parodon tortuosus tortuosus) dat zijn prachtige vissen die je maar sporadisch in ons aquarium ziet. De enige keer dat ik deze vissen ben tegen gekomen was in 2001 in Honda .Het valt hier op dat er tussen de stenen zoveel Leporinus fasciatus zwommen Deze vissen waren wel een lust voor het oog met hun cilindervormig lichaam en de zwart gele banden over het gehele lichaam.Helaas moesten we stoppen met het maken van onderwateropname met de videocamera. De onderwaterzak begon op een naad te lekken en hierdoor besloeg het glas voor de lens. Vanavond maar eens kijken of er een nood reparatie kan worden uitgevoerd.Op weg terug naar Maria’s ouders om afscheid te nemen en hun te bedanken voor de gastvrijheid. Maar dat ging zomaar niet eerst moest er nog worden gegeten. Er stond een heerlijke maaltijd voor ons klaar en we konden gelijk aan tafel. Tegen 4 uur werd dan echt afscheid genomen en we vertrokken naar Trinidad. Voor we naar ons buitenverblijf gingen eerst nog even contact met het thuis front en het lukte in een keer.Nadat we alle vissen hadden losgelaten in de bunnen werd het tijd voor overleg voor de komende dagen. Afgesproken werd dat we morgen weer terug gaan naar de Rio Guanopolo dit was een toprivier en ieder stemde hier mee in. Dinsdag is de dag dat we de vissen gaan verzenden naar Bruno in Bogota. Alles aan papierwerk is klaar en om 9 uur moeten de vissen op het vliegveld staan. Na nog wat lauwe biertje was het tijd voor de hangmat.